Waarom hebben we "verzonnen karakters" nodig in advertenties?

Laten we eerst een trefwoord definiëren. Wie zijn de fictieve personages?

In wezen kunnen ze als volgt worden gedefinieerd: ze zijn uitgevonden door de ontwerper (de inhoud en vorm van deze wezens zijn uitgevonden) of non-fictief, bekend bij iedereen, ‘gekopieerd’ (precies opnieuw getekend, niet gereproduceerd ‘natuur’) uit het leven (of uit sprookjes) (de vorm van hun presentatie is verzonnen ) tekens die in het reclameframe aanwezig zijn als betekenisvormende elementen.

Hun nut voor de maker van advertenties wordt verzekerd door hun uitvoering van de volgende functies:

Ze zijn bestand tegen de taak om de irritatie van mensen weg te nemen met het belang van reclame. Deze nobele taak wordt vervuld door:

Het potentieel dat inherent is aan de uitgevonden wezens om het idee uit te breiden van lay-out naar lay-out / van video naar video (de zogenaamde serialisatie).

Gebruik humor als deze wezens in belachelijk gekunstelde vormen zijn.

Het gebruik van nieuwsgierigheid, walging of een andere emotie, als deze wezens de juiste semantiek hebben.

Met deze tekens kunt u veel nuttige en interessante dingen vertellen over het object van reclame, zonder ruimte voor de tekst te verspillen, en dus het geld van de adverteerder en de tijd van de respondent besparen.

Ze zorgen ervoor dat u zich onderscheidt van de rest van de reclameboodschappen door originaliteit. Zoals de auteurs van de schattig-vervelende monsters Sunsilk schrijven: “Waarom zouden verfijnde modellen met een bos glanzend haar, geretoucheerd op een computer, reclame maken voor shampoos? De eerste stap om deze stereotypen te doorbreken, gemaakt door Sunsilk, waarin de hoofdpersonen grappige monsters zijn, veranderde letterlijk de manier waarop we denken over reclame voor cosmetica en haarverzorgingsproducten. Voor het eerst werden haarproblemen eenvoudig, ongebruikelijk en met humor bekeken (zie het tweede item van de eerste functie op onze lijst – II), waarbij elk probleem als een grappig monster werd afgebeeld. “

Ik denk dat op basis van de gespecificeerde functies en definities aan elk een “paspoort” kan worden toegewezen met kenmerken:

Uitgevonden of uit het leven gehaald.

Specifiek uitgevoerde functies (als het irritatie verlicht, wat dan, als ze over het object praten, wat dan precies).

Fictieve personages, in tegenstelling tot geschetste, geven de ontwerper alle bevoegdheden – wat het personage zal zijn, welk personage hij zal hebben, wat hij zal symboliseren, welke emoties hij moet oproepen – het hangt allemaal af van de maker-maker. Ze zeggen de waarheid: als je een duivel tekent, kan niemand je van een leugen veroordelen – niemand heeft hem gezien en weet niet hoe hij eruitziet.